Oysa ben yalnız senin için ağladım....

Gözlerin geçerken gözlerimden, Şehir ıslanırdı sırıl sıklam.

Herkes yağmur yağdığını zannederdi, Bilmezlerdi senin için ağladığımı. Her bir damlanın gözyaşım olduğunu bilmezlerdi.

Hiçbiri akıl edip de gökyüzüne bakmadı

Baksalardı göreceklerdi Gökyüzünde tek bir bulut dahi olmadığını Sen de bakmadın... Oysa ben yalnız senin için ağladım.

Koca şehir uyuyamıyor kaç gecedir senin yüzünden.

Şimşek çakarcasına bağırıyorum adını gökyüzüne.

Seni sevdiğimi var gücümle haykırıyorum tüm sessizliğe inat. İsmin yankılanıyor boş sokaklarda Gözyaşlarımla ıslanan caddeler artık nem değil hüzün kokuyor. Derdimi anlıyor sanki yıprattığım kaldırım taşları.

Bir sen anlamadın neler olup bittiğini şu koca şehirde. Oysa ben yalnız senin için ağladım.

Her gece bir yıldız seçiyorum kendime gökyüzünden.

Alıyorum karşıma sen diye konuşuyorum delicesine. Ne ben ondan bir şey anlıyorum, ne de o benden.

Dayanamıyorum, isyan ediyorum engel olamıyorum kendime.

Boğazım düğümleniyor aniden, Tutamıyorum kendimi ve ağlıyorum.

Bu şehrin yağmurları böyle başlıyor işte. Yağıyorum şehrin üstüne usulca.

Gözyaşlarımla her zerreye dokunan ben, bir tek sana dokunamadım;

Oysa ben yalnız senin için ağladım...